Vrijwilligerswerk in Griekenland | ||
![]() |
|
|
Nadat wij 10 jaar geleden met vakantie op Zakynthos waren waar, zoals velen van jullie wellicht wel weten de Caretta Caretta veelvuldig voorkomt, en waar wij met veel belangstelling de verrichtingen volgden van de vele vrijwilligers daar (ook Nederlanders), dacht ik: "Zoiets wil ik ook eens gaan doen." Alleen niet met zeeschildpadden, want dit is toch meestal nachtwerk en daar ik niet zo'n nachtmens ben, dacht ik meteen: Dat moeten landschildpadden worden! |
|
|
|
Aangezien ik zelf in het bezit ben van een groot aantal Testudo's Marginata's en Testudo Boettgerie's ben ik eens op internet gaan pluizen waar ik terecht kon. Zodoende kwam ik terecht bij Bernd Pitzer. Een Duitser die al vele jaren in Griekenland woont, zo'n 120 km. onder Thessaloniki, en die per toeval met schildpadden in aanraking is gekomen en zich om hun lot is gaan bekommeren. Nadat hij een aantal jaren geleden in een winter een aantal weken niet van zijn huisje op de berg naar het dal kon rijden, wist hij ook niets van het drama dat zich onder in het dal afspeelde. |
|
Kilometers natuurgebied waar vele soorten moerasschildpadden voorkwamen, waren in die weken het decor geworden voor de aanleg van de tweebaansweg die de grote plaatsen Larissa en Catherini met elkaar moest gaan verbinden. Hij was als rasechte natuurliefhebber altijd al onder de indruk geweest van dit gebied en wist van het bestaan van de dieren hier. |
|
|
![]() |
Gelukkig kon er nog een klein aantal dieren gered worden en daarmee begon zijn kruistocht. Al snel bleek dat de opvang van waterschildpadden niet erg haalbaar was in dat kleine huisje op de berg, maar aangezien het gerucht zich toen al snel had verspreid dat er op die berg een gekke Duitser woonde, die schildpadden probeerde te redden, kwamen er al snel mensen die gewonde schildpadden hadden gevonden en ze bij hem dropten. Gek genoeg waren dat meestal toeristen, want de Grieken (inwoners, geen schildpadden!) vonden het maar gek dat iemand de moeite nam om die dieren op te lappen en ze dan weer terug in de natuur te zetten. | |
Toen ik op internet over hem las, herinnerde ik me dat ik een aantal jaren geleden een documentaire had gezien die op de Duitse televisie werd uitgezonden en dat ik had opgenomen. En ja hoor, de videoband was snel gevonden. Later viel me in dat er ook nog eens een stuk over hem in
het tijdschrift "de Schildpad" had gestaan. |
![]() |
|
![]() |
Nu kon ik me voorstellen dat Bernd zich als taak had gesteld om te redden wat er te redden valt. Dat hij het niet in zijn eentje afkon, merkten we nu ook. Als hij 'smorgens naar zijn werk ging, begonnen wij met het schoonmaken van de verblijven en het verzorgen van de dieren. De meesten konden toe met het verwijderen van het vuile verband, het opnieuw uitwassen van de wonden, jodium er op en weer verbinden. Dit omdat er zich anders wellicht vliegen en ander ongedierte in zouden nestelen. Bij de Marginata's werden de vele teken verwijderd die zich her en der tussen alle spleetjes verborgen hielden. |
|
In een apart gedeelte van zijn land lopen ongeveer 30 Marginata's, dieren die ooit gewond zijn geweest maar nu weer zover zijn opgeknapt dat dit de kweekgroep van Bernd is geworden. De jongen die hier geboren worden, worden na een paar jaartjes weer uitgezet in de natuur. De eieren die hier worden gelegd,komen op de natuurlijke manier uit. Er komt geen broedstoof aan te pas. Dat kan ook niet want Bernd heeft geen elektriciteit!
|
![]() |
|
![]() |
Dat betekent dat de jonge dieren die net uit het ei kruipen natuurlijk een groot risico lopen om opgegeten te worden door roofvogels of door de slangen die met grote regelmaat op dit stuk grond voorkomen. Daar hadden wij wat op gevonden. Net in die tijd dat wij er waren, in mei, werden er veel eieren gelegd. Elke keer als wij dat zagen lieten we de schildpad haar gang gaan en groeven daarna de eieren uit om op diezelfde plek een gat te graven waarin wij een nestkastje van volieregaas omheen drapeerden, de eieren er weer voorzichtig in terug legden, om dit daarna weer met gaas te overkappen. Toen we na 3,5 weken naar huis gingen, stond bijna het gehele land vol met die nestkastjes! Wellicht kunnen over een paar jaar, de jongen die hieruit zijn gekropen, weer worden uitgezet in de natuur. En daar is het natuurlijk allemaal om begonnen. |
|
Zo onwerkelijk, normaal zie je dit alleen in natuurfilms maar nu zaten wij er middenin. Jammer genoeg kwamen we ook enkele dode dieren tegen, hele grote, waarvan alleen nog maar het skelet over was! Maar ook dat is de natuur. En over een paar jaar zullen hier de jonge schildpadjes van Bernd worden uitgezet! |
|
|
![]() |
Een week erna nam hij ons mee naar de Pinios Delta. De ingang hiervan was alleen via zee te bereiken en na 2,5 uur in een klein motorbootje te hebben gevaren kwamen we terecht in het mooiste stukje natuur dat ik ooit heb gezien. De Pinios Delta bestaat uit een waterrijk gebied waarin de Emys Orbicularis en de Mauremys Caspica voorkomen. Jammer genoeg is het met waterschildpadden zo, dat zodra ze ook maar iets horen of zien, ze heel snel het water in duiken en je dan, als je geluk hebt, alleen nog maar een nieuwsgierig koppetje boven het wateroppervlak ziet uitkomen. Maar de vele mooie vogels en de niet zo leuke waterslangen die door Bernd uit het water werden gevist, maakten veel goed. | |
Een aantal kilometers verderop in de Pinios Delta is een gebied waar uitsluitend Griekse Landschildpadden voorkomen. Naar dit gedeelte waren we s'morgens al eens met de auto heengereden. Bernd is een aantal jaren geleden begonnen met het tellen van deze dieren. Ze werden gemerkt met verschillende kleurtjes nagellak en cijfertjes op elk schildje, maar op een gegeven moment is hij hiermee moeten ophouden. Hij was toen tot een aantal van 1000 gekomen, maar vertelde dat elke keer als hij in het gebied kwam, hij vele schildpadden zag die nog niet gemerkt waren. Toen wij het gebied binnen kwamen, verkeerden we in de overtuiging dat we er wel geen zouden zien, maar het is net alsof je in de dierentuin rondloopt; achter elk struikje, bosje, stukje hout zag je wel een schildpad zitten. Op een gegeven moment wisten we gewoon niet meer waar we moesten kijken, zoveel zaten er. Jammer genoeg ook hier weer een groot aantal dode dieren, niet alleen schildpadden, maar ook kadavers van koeien, paarden en geiten die hier ook in kuddes rondlopen. Voor de schildpadden natuurlijk een lekkere afwisseling, zo'n stukje vlees. |
![]() |
|
![]() |
Sinds een
aantal jaren werkt Bernd samen met een kliniek in Athene. Hier worden veel gewonde schildpadden afgegeven, die dan hun weg naar Bernd vinden. Deze kliniek heeft niet de mogelijkheden om de schildpadden de verzorging te bieden die ze nodig hebben. Maar aangezien Athene nog 400 km. verder ligt en Bernd
natuurlijk niet de mogelijkheid heeft om elke week hier naar toe te reizen,
zitten de dieren toch vaak een hele lange tijd op medische verzorging te
wachten. Voor de Griekse overheid is de schildpad nog altijd een niet zo
belangrijk dier. Iets dat wij, schildpadliefhebbers, ons helemaal niet kunnen
voorstellen. |
|
|
We zijn 3,5 weken bij Bernd geweest, we hebben veel gezien en heel veel meegemaakt. We hebben verschrikkelijk gelachen en veel indrukken opgedaan. Het was voor mij dan ook een uitgemaakte zaak dat ik dit jaar weer zou gaan. En dit is het uiteindelijke resultaat: een gezonde schildpad die in de natuur kan worden teruggezet! |
![]() |
Inmiddels heb ik dit werk al 5 zomers gedaan, met nog steeds evenveel plezier als het eerste jaar. De voldoening die je hebt als je een dier ziet dat een jaar eerder zo gewond was dat je er geen stuiver meer voor zou hebben gegeven. En die nu dan zo goed opgeknapt is, in een woord: GEWELDIG! Het is heerlijk om de mensen, het dorp en de omgeving al zo goed te kennen dat je er vriendschappen voor altijd aan over houdt. Wellicht heb ik nu zo nieuwsgierig gemaakt en heeft U ook interesse om Bernd een paar weekjes te gaan helpen, U mag mij altijd bellen voor informatie.
|
afbeelding in![]() |